 |
Met Sancho aan de start voor de 102 km in Wanroij (2006) |
Deze week was het weer volle maan en ik herinnerde mij direct dat ik u nog een blogbericht verschuldigd was. Een volle maan geleden, zeg maar, hadden wij tropische temperaturen en mijmerde ik over mijn hartenwens om nog eens 's nachts te paard te gaan. Bij helder weer (met sneeuw is helemaal het ultieme) en dan bij het schijnsel van de maand een ritje maken....dat lijkt me wel wat. Geen massa start in pikkedonker met allerlei helmlampjes en de spanning van een endurancewedstrijd, zoals met Sancho jaren geleden, maar zo'n heel intiem, jij en je paard, en de stille wondere wereld om je heen-uitje.
Die ene volle maan geleden dus, werd deze vredige droomgedachten bruut verstoord, en wel om 04.00 uur in de ochtend. Ik hoorde stemmen...luide stemmen. Ik keek uit het slaapkamerraam en tot mijn grote verbazing zag ik een paar wielrenners. Helmlampjes op, fanatiek over het stuur gebogen én...zoals ook op die ontelbare zondagen....luid kleppend met elkaar de zin van het leven doornemend.