Samen verder onder eigen vlag

Het is ons nu wel duidelijk, we hoeven niet allebei dezelfde pet op. We zijn wie we zijn, soms vriendin, klant, opdrachtgever op zakenpartner. Dat wisselt continue en hebben bewezen dat we dat goed kunnen. Er gaat iets verloren in 'ons eigen-zijn' wanneer we onder één pet duiken. Als we zelf de keuze maken welke pet we dragen kunnen we in alle vrijheid keuzes maken wanneer en op welk gebied we samen-werken. Zo hoeven we geen compromissen te sluiten ten aanzien van onze eigen identiteit. 

We besluiten vanaf 2013 verder te gaan onder eigen vlag en ons geen zorgen te maken over welke vormen onze samenwerking moet gaan aannemen. Het is een kwestie van creëren in het moment. 

Welk petje heb ik nu op?

Tijdens onze ontmoetingen vraagt Trinke vaak ter verheldering welke pet heb ik nu op? Ben ik nu je vriendin, je zakenpartner of ben jij mijn opdrachtgever? Met Wolter in het jubileumboektraject komt er nog een petje bij, namelijk levenspartner. Hoe complex kan het zijn of hoe makkelijk kun je het maken? Door aan het begin van een gesprek of brainstormsessie te zeggen: ik heb nu deze pet op, kun je eenvoudiger vast stellen met welke rolverdeling, doelstelling of verbinding je van start gaat. Deze manier van werken is bij ons spontaan ontstaan en komt ons nu goed van pas. Het opzij leggen van het petje zakenpartner Buitenpaards betekent dus niet dat andere petjes hun functie niet kunnen behouden. 

Samen-werken buiten Buitenpaards

De plannen van Buitenpaards in de ijskast betekent niet het einde van de samenwerking. Dat we niet krampachtig hoeven vast te houden aan die samenwerking komt doordat er al een project loopt voor het samenstellen van een jubileumboek van Van der Sijde Hout. Trinke en haar partner Wolter zijn projectleider en schrijver sinds de kick-off van het jubileumboek op 19 maart, wat ruim een jaar in beslag zal nemen. Dit betekent dat wij elkaar op regelmatige basis spreken en zien en ook daadwerkelijk samen-werken.

Plotselinge gebeurtenis met grote verandering

Wat een inspirerende Buitenpaardsdag had moeten worden, eindigt in een nachtmerrie. Ageeth treft in de ochtend van 25 april Carmen aan met een aantal diepe vleeswonden. De dierenarts wordt gebeld en de afspraak met Gerda Dekker en haar IJslanders wordt geannuleerd. Ondanks de goede zorgen van de dierenarts krijgt Carmen, een aantal uren na het behandelen en hechten van de wonden, een ernstige vorm van koliek en moet er een bijna onmogelijke beslissing worden genomen. In minder dan 24 uur glipt dit prachtige, wijze, altijd sterrenkijkende paard waar we nog zoveel van wilden leren, door onze vingers.

Deze gebeurtenis brengt bij Ageeth opnieuw de centrale vraag aan de orde welke keuzes zij moet maken in het verdelen van haar tijd in relatie tot werk en vrije tijd. Er speelt op dat vlak zoveel en nu voelt het verlies van Carmen aan als een gemiste kans. Voor Ageeth voelt het alsof alle tijd en aandacht, die we ook aan de paarden hadden kunnen besteden, bijna onopgemerkt is opgegaan aan werk. De verantwoordelijkheden voor de houthandel, de nieuwe start-up Buitenpaards en het vele werk van de dieren en de locatie….Maar 'what’s the point' met dat alles? Waar zijn we naar toe onderweg? Is dit wat wij beogen met Buitenpaards en het nieuwe ondernemen?

Ondanks het grote dilemma, want Buitenpaards zou voor Trinke een belangrijke bron van inkomsten moeten worden, gooit Ageeth de handrem op alle activiteiten die we met Buitenpaards op de planning hebben staan. Een moeilijk maar een noodzakelijk besluit. De plotselinge dood van Carmen lijkt al onze plannen op de kop te zetten…

Trots op onze eerste (pilot) klant

Nog voor de geboorte van Buitenpaards hadden Kelly de Geus en Ageeth vorige zomer een ‘workshop vision board’, onder leiding van Trinke. Zij onderzoeken een mogelijke samenwerking en na de workshop blijkt dat het vertrekpunt van beide dames wel het zelfde is, maar hun uiteindelijke missie niet helemaal op elkaar aansluit. Een paar weken na de workshop en een evaluatiemoment, ontstaat het samenwerkingsverband Buitenpaards tussen Trinke en Ageeth en wordt Kelly hun eerste pilot klant. Buitenpaards denkt creatief mee met een eerste ondernemer die met paarden werkt.

Het vision board van Kelly met haar ideale ondernemersbeeld, gebruiken we als startpunt. Omdat het belangrijk is dat de ondernemer en de onderneming goed op elkaar aan sluiten, bekijken we de maand erna Kelly haar aanleg en talent vanuit de Human Design en welke communicatiestrategie daarbij past. Daarna brainstormen we met haar over een passende naam voor haar onderneming en de boodschap die zij wil communiceren. In oktober maken we met Kelly een stap in het bepalen van de ideale doelgroep. Daarvoor bekijken we haar lesmethoden en de shiatsu behandelingen, wat leidt tot een totaal concept in haar werk met paarden. In november vertalen we met z’n drieën alle informatie naar een Elevator Pitch, waardoor de naam en bijbehorende mantra van haar bedrijf ontstaat: Differhand – Ander inzicht in de samenwerking tussen ruiter en paard. En dan nu nog het logo.

Aanvankelijk wil Kelly haar logo zelf ontwerpen, maar is ook nieuwsgierig wat een ontwerper zou creëren en verwijzen haar door naar een website, waar startende ondernemers in een soort van contest een logo ontwerpen. Uiteindelijk is de inschrijving van Differhand bij de Kamer van Koophandel een feit en raakt Kelly haar agenda steeds meer gevuld met klantenafspraken.

En dan komt er een moment dat je je wilt gaan presenteren met je nieuwe naam en huisstijl. Dat moment was afgelopen zaterdag 21 april tijdens de Open Dag bij Stal Overwater in Strijen.

Als Buitenpaards zijn we heel trots op het uiteindelijke resultaat en trots om te zien dat Kelly haar weg vindt in het zelfstandig ondernemerschap.

ONT-moeten

Het uitblijven van Buitenpaards blogberichten heeft niets te maken met het ontbreken van nieuws of activiteiten. Integendeel. We hebben leuke opdrachten, mooie contacten en altijd wel een offerte die de deur uit moet. Niets te klagen eigenlijk….toch? Behalve dan dat de uren, dagen, weken lijken om te vliegen en we heel druk zijn. Ook druk met druk die we onszelf opleggen door met elkaar af te spreken dat we moeten bloggen, twitteren, facebooken, want de schoorsteen moet wel blijven roken, nietwaar. En niet alleen willen we Buitenpaards de ether inslingeren, maar ook informatie halen van het internet, onze klanten volgen, de verbinding met nieuwe relaties aan gaan, elkaar ontmoeten en inspireren…… Ehe, daar zeg je wat..….ONT-MOETEN.

Nee, niet zelf verzonnen, we zagen ‘m voorbij komen op twitter van @unlimitedvoice… ONT-MOETEN, soort “om-denken” maar dan in het moeten. Is dat wat begint te knagen? Krijgen wij last van ONT-moeten, een soort weerstand tegen de dingen moeten. Weerstand tegen de stroom van informatie die we ongevraagd via internet over elkaar heen storten. Moeten wij daar wel aan mee doen? Is het werkelijk zo dat wie er het hardst gilt, de meeste opdrachten krijgt? Moeten wij wel acquireren? Weerstand tegen het ontbreken van tijd om die dingen te doen waar wij geïnspireerd door raken en juist anderen weer mee kunnen motiveren. Moeten wij onze prioriteiten weer niet eens helder krijgen?

Wij, dat serieuze setje van Buitenpaards, wij zouden het toch anders gaan doen? Hebben wij ons mond niet vol met termen als DNA, wat niet alleen staat voor jouw blauwdruk maar ook staat voor De Nieuwe Aanpak, Het Nieuwe Buitenwerken, en Net(echt)Werken, kortom het nieuwe authentieke ondernemen, daar waar volgens ons nog geen managementboek voor is geschreven….. Maar als de huur en de hypotheek is betaald en de boterham belegd, en we leuke opdrachten hebben, moeten we dan niet concluderen dat dit succesvol ondernemen is? Waarom kijken wij elkaar dan op een ochtend aan en schudden wij ons hoofd? Wat klopt er niet in dit plaatje (behalve dan de wallen onder onze ogen en de meters lange to-do-list)?

Goeie vraag! Moeten we toch echt eens over nadenken…..:-)

In verbinding samenwerken

Binnen ons Buitenpaards ondernemen, zijn wij allebei onze grootste testcase en studiebron als het gaat om het ontwikkelen van een methode voor klanten om succesvol samen te werken en keuzes te maken, die voor ieder individueel de beste zijn. Zo lezen we het boek "De Verbinding" van Lynne McTaggart waarin zij schrijft over wetenschappelijke onderzoeken en waarbij geconcludeerd wordt, dat wij een fundamentele drang tot samenwerking, deelgenootschap en zelfs zelfopoffering hebben. Hierdoor hebben wij de automatische wens ontwikkeld om anderen te dienen, zelfs als dit in ons eigen nadeel is.

Hoe zit dit eigenlijk bij ons, waarom hebben wij die drang tot samenwerken, en versmelten we niet te veel? Bij de start van onze samenwerking beloven we elkaar plechtig dat onze gezamenlijke doelen gebaseerd moeten zijn op onze eigen individuele keuzes. Maar in de praktijk blijkt dat onze altruïstische drijfveer tot samenwerking, waarover McTaggert schrijft, ook bij ons biologisch is verankerd. Want ondanks onze zoektocht naar de juiste keuzes die binnen onze eigen "blauwdruk" passen, zijn wij als geen ander in staat om ons af te stemmen op de gevoelens van elkaar. We zijn namelijk in staat de dingen door de ogen van de ander te zien. Deze zogenaamde samensmelting/verbinding waarover McTaggert schrijft, zien wij in onze samenwerking binnen Buitenpaards, maar ook tijdens onze workshops met klanten. Hoe verwarrend is het dan als je uiteindelijk apart van elkaar die euforie verliest, omdat je in het samen bedenken van de bedrijfsstrategie voorbij bent gegaan aan wat belangrijk voor jou zelf is.

Dat is dan ook de reden waarom wij beginnen met het bekijken van de blauwdruk van iedere klant. Wat is jouw karakter en welke talenten heb jij? Voorafgaand en tijdens de workshop: “wat is mijn gewenste droomscenario?”, maken wij inzichtelijk wie jij bent, zonder je daarbij in een hokje te stoppen. Zodat je tijdens het samenwerken met de ander steeds meer gaat snappen, “wat is van mij en wat zou hierin van de ander zijn?“ Onze eigen ervaring is dat als wij dit blijven toetsen en ons zelf uitspreken naar elkaar, we uiteindelijk allebei onze eigen droom houden èn daarnaast ons gezamenlijke Buitenpaards-ideaal, met een vergrote kans op een blijvende succesvolle samenwerking.

Geef eens een compliment

We lazen onlangs dat 1 maart Nationale Complimentendag is. En nee, geen cadeautjes over en weer, stond er expliciet bij, maar oprecht en persoonlijk een compliment uitdelen. Grappig dat daar een dag voor in het leven is geroepen. Want hoe moeilijk is dat, een complimentje maken? Of een compliment ontvangen? Dat laatste is misschien nog moeilijker dan geven.
Middels social media 'I like-en' we er op los! We klikken moeiteloos op alle berichtjes en links die we grappig, mooi, zielig, opvallend of gewoon leuk vinden. We hoeven er geen woorden meer aan vuil te maken...gewoon, klik, klaar. En de ontvanger....die hoeft niet te verblikken of te blozen. Die telt gewoon tevreden het aantal 'like-jes'.

Laten wij dan alvast eens terugblikken deze week en wat woorden geven aan zaken die ons hebben verheugd. Compliment voor Wolter Beijer, voor zijn inspirerende brainstormsessie en zijn nieuwe website www.orkestra.nl. Compliment voor Eric de Meij, voor zijn fantastische zuurkoolschotel en wekelijkse lunchboodschappen voor Buitenpaards. Complimenten voor onze hoefsmid, die spontaan een link van Buitenpaards op zijn website plaatst. En complimenten voor Gerda Dekkers (Dekker Consult) als actieve referent, waardoor wij nu ook Barbara Breedveld met www.paardenpartner.nl kunnen complimenteren voor het harde werken tijdens haar vision board sessie bij ons deze week. En complimenten ook voor Kelly de Geus die voor ons prachtige trainingsverslagen maakt van het werken met onze paarden. Complimenten voor Myrene Langen die op haar website www.zenzijnenpaarden.nl haar nieuwe, prachtige bedrijfsfilm heeft geplaatst.

Natuurlijk hebben we elkaar ook complimenten gemaakt deze week. Geen high five na een productieve dag, maar een oprecht compliment over het feit dat alles bespreekbaar is, dat het niet alle dagen lachen is, maar we tegen elkaar de schone schijn niet op hoeven te houden. Dat woorden soms niet nodig zijn en rekening met elkaar houden geen opgave is.

Hebben we nog gelachen?

Het doel van ons ondernemersblog is geinteresseerden inzicht te geven hoe wij binnen Buitenpaards te werk gaan. Hoe wij ondernemen, struikelen en weer opstaan, leren en daarmee kunnen inspireren. Open, eerlijk en spontaan. Dat spontane kan er dus wel af, als je op je to do list hebt staan dat volgens de Buitenpaardsplanning iedere vrijdag het blog bijgewerkt moet worden en het via Twitter en Facebook de ether in moet.... Maar goed, wij veronderstellen nog steeds dat we ook in het nieuwe ondernemen een planning nodig hebben, dus durven we nog niet alles los en aan het toeval over te laten.

Maar dan open en eerlijk.... We hebben weer genoeg activiteiten gehad dus je zou zeggen, onderwerpen genoeg. Maar ons idee delen dat we overwegen onze dienstverlening te koppelen aan de metafoor van het bouwen van een huis, is dat niet wat droog en commercieel? En over de grappige of emotionele ontmoetingen met onze klanten willen we ook discreet blijven. En ja...die uitstaande offertes voor prachtige opdrachten zoals het maken van een jubileumboek en een leuke foto-opdracht, dat zijn nog geen officiële opdrachten, dus wat kun je er over zeggen?

Nee, in het Nieuwe Ondernemen stellen we ons zelf dus niet de vraag 'Wat hebben we weer allemaal gedaan?' Er hoeft eigenlijk maar één vraag gesteld te worden om te komen tot een mooie boodschap; 'Hebben we nog gelachen of genoten deze week'? Ja genoten, omdat de kleurpotloden en schilderdoeken, nodig voor een vision board, bij de Lidl in de aanbieding waren, en gelachen omdat we dankzij een klant in aanraking kwamen met Zentangle en het mooi was om te zien hoe eenvoudig diep weggestopte creativiteit kan ontwaken. En genoten van de champagne die we met onze mannen gedronken hebben, omdat we het ontstaan van Buitenpaards nog niet met hen hadden gevierd.

P.s. we konden zelfs geen bloopers verzinnen, want wij zijn natuurlijk een heel serieus setje... Dus dat is dan de boodschap aan onszelf deze week; laten we het in hemelsnaam niet altijd zo serieus nemen. Kortom, stop and smell...the horses..

Van droom naar werkelijkheid

'Met je hoofd in de wolken en de voeten op de grond', lazen we onlangs in het boek ‘Flow en de kunst van het zaken doen’. Totdat je zover bent, dat je op intuïtief niveau kunt verkopen, is hun advies: 'werk aan je proactiviteit; daar horen planning en voorbereiding bij’.

Met dit advies in ons achterhoofd maken wij onze planning voor 2012. Ons droomscenario in de vorm van een vision board is er, maar om deze droom ook werkelijk te laten worden en richting aan te geven, is het nu tijd voor een planmatige aanpak, waarbij we nu onze linkerhersenhelft aanspreken. Wel spreken we af dat we geen gevangene worden van onze eigen planning en we synchroniciteit blijven toelaten. We zien een plan maken meer als een soort van intentieverklaring naar onszelf.

Hoe maken we dan deze planning? In plaats van achter de computer te gaan zitten met een Excel sheet voor ons, kiezen we voor een luchtigere aanpak. In een woordwolk zetten we een groot aantal steekwoorden, die we uit onze vision boards halen. Daarna schetsen we met onze woordwolk voor ons, een mindmap waarin we globaal een aantal hoofd- en subcategorieën noteren. Bijvoorbeeld gezien vanuit onze rol als Buitenpaards: faciliterend, begeleidend en netwerkend, maar ook vanuit promotie en productontwikkeling. Vervolgens zetten we deze woorden op post it plakkers en plakken we deze bovenaan een groot vel papier. Onder elke subcategorie plakken we een concreet aantal acties en plannen we met onze agenda’s en het programma notify me voor de Ipad, de data in waarop we deze acties willen uitvoeren….

Zonder dat we onze ondernemersvrijheid verliezen, regelen we zo op een praktische manier dat onze droom en doelstellingen ... werkelijkheid worden.

P.s. Omdat we bij onze klanten merken dat zij ook behoefte hebben aan het maken een concreet stappenplan, ontwikkelden we voor het begeleiden hierbij, een nieuwe bouwsteen in ons dienstenpakket.

Wat vertellen onze paarden ons?

'Kudde in beeld'

Tijdens onze bezinningsweken rondom kerst en oud en nieuw, werken we ook aan een nieuwe planning voor 2012. Onze planning richt zich op individuele sessies met onze klanten en ook themadagen, om ondernemers met elkaar te verbinden. Opnieuw nemen we voor dat we naast aandacht voor onze klanten, in 2012 ook weer voldoende aandacht besteden aan onze kudde; omdat de kudde zorgt voor onze eigen balans tussen werk en privé, omdat ze de basis vormen van de ondernemingen van onze klanten en van Buitenpaards en omdat ze ons doen en laten wonderbaarlijk goed spiegelen. Waar zouden zij behoefte aan hebben? Dan wens je soms wel eens dat ze kunnen praten….

De stap naar Nanda van Gestel van Eden Holistic Horsewomanship is dan ook snel gemaakt en we vragen haar om een ’gesprek te voeren’ met onze paarden. We sturen recente foto’s van hun op, waarna Nanda met alle vier apart contact maakt en haar waarnemingen vertaalt in prachtige verslagen. Bijzonder om te lezen welke individuele rol ze (willen) hebben en hoe ze zich tot elkaar verhouden in de kudde en hoe dat onze eigen gedachten op een aantal punten bevestigt.

Nanda is ook bekend van haar boeken ‘Het paard als spiegel van de ziel’ en ‘De wereld als klaslokaal’. In het voorjaar komt haar nieuwste boek uit ‘Communiceren met paarden’. Naar aanleiding daarvan zijn wij voornemens een themadag te organiseren voor degene die meer wil leren over hoe je met paarden communiceert. Als we een concreet programma hebben, melden we dat ook weer in dit blog.